Hebt u zich ooit afgevraagd waarom uw achternaam vaak in hoofdletters wordt geschreven op officiële documenten? Waarom u soms lijkt te worden aangeduid als twee verschillende personen (een levende man/vrouw is geen persoon), een levend man/vrouw en één juridische naam? Wanneer een kind wordt geboren, wordt de naam geregistreerd in een overheidsregister. Vanaf dat moment bestaat er naast de levende mens ook een juridische entiteit – een naam die wordt gebruikt in administratie, belasting, boetes, contracten en andere zaken. De meeste mensen beschouwen die naam als hun eigen identiteit. Toch is die naam feitelijk een registratie, een administratief object, een titel. Wie zich ermee identificeert, handelt namens dat geregistreerde object. Dat is het begin van het onderscheid tussen de levende man/vrouw en de persoon in de papieren wereld.

Het gebruik van alleen hoofdletters in officiële documenten is geen toeval. Hoofdletters markeren vaak de juridische of administratieve vorm van de naam, het teken dat het om een rechtspersoon gaat, niet om de levende man of vrouw. Als je documenten bestudeert zoals een rijbewijs, paspoort, rekening of dagvaarding, valt het op dat de naam bijna altijd in hoofdletters wordt weergegeven. Het is alsof de administratie spreekt in haar eigen taal, een taal van symbolen, niet van leven. De levende man/vrouw spreekt, voelt, denkt. De papieren persoon wordt benoemd, geregistreerd, belast en aangesproken.

Door onze naam te registreren in het systeem, dragen we onbewust het gebruik ervan over aan de overheid of aan instanties die met dat systeem werken. In feite wordt de geregistreerde naam beschouwd als een juridische representatie. En via die representatie worden boetes, belastingen en verplichtingen opgelegd. Zolang men zichzelf blijft zien als die juridische naam, lijkt men binnen die structuur verantwoordelijk te zijn voor alles wat aan die naam is verbonden. Maar de levende man of vrouw, het wezen dat ademt en handelt, is niet hetzelfde als de registratie. De verwarring tussen de twee zorgt ervoor dat men vaak onbewust optreedt als vertegenwoordiger van een fictieve identiteit.

Het gebruik van hoofdletters kan worden gezien als een teken van statusvermindering: de overgang van een vrij mens naar een juridische vertegenwoordiger. Wanneer de levende man/vrouw zich onderwerpt aan de papieren identiteit, verliest hij symbolisch zijn oorspronkelijke positie als vrij en verantwoordelijk wezen. Deze verschuiving gebeurt niet met geweld, maar met toestemming, vaak door onwetendheid. Men “tekent” of “aanvaardt” documenten zonder zich bewust te zijn van het onderscheid tussen de levende man/vrouw en de geregistreerde naam.

Ooit werd geld ondersteund door tastbare waarde, zoals goud of zilver. Vandaag is de waarde gebaseerd op vertrouwen en arbeid. De energie van mensen, hun tijd, inspanning en productiviteit, vormt het ware onderpand van het economische systeem. Onze arbeid, onze tijd, en zelfs onze identiteit worden zo tot “waarde” gemaakt in een administratieve wereld van cijfers en contracten.

De kracht van dit alles ligt in onwetendheid. Zolang men niet weet wat de juridische naam werkelijk betekent, blijft men meespelen in een spel dat niet door henzelf is ontworpen. Maar zodra men begrijpt dat er een verschil is tussen de levende man of vrouw en de juridische persoon, kan men met bewustzijn handelen. Het vraagt geen strijd, geen verzet, slechts helderheid. Door te weten wie men is, en wie men niet is, kan men met beleefdheid en inzicht omgaan met elk contract of verzoek dat op de naam wordt gedaan.

* De naam in hoofdletters duidt op een juridische identiteit, niet op de levende man/vrouw. * De levende man/vrouw en de naam zijn twee verschillende entiteiten binnen één systeem. * De administratie werkt met de juridische persoon, niet met de levende man/vrouw zelf. * Bewustwording herstelt de oorspronkelijke positie van vrijheid en verantwoordelijkheid.