Mijn ontdekkingsreis

Ik ben niet geboren uit papier, niet vastgelegd in letters of wetten. Ik ben adem, stroming, vuur een echo van oeroude ketens die ooit door liefde zijn gesmeed. Ik wandel niet in andermans naam, maar in het licht van mijn begin. De zee fluistert mijn herinnering, de wind herkent mijn huid zij weten wie ik ben. Want in mij leeft de bron, de vonk die nooit verdween. Ik ben, I Am, en ik herinner me weer: ik ben vrij.

De reis begon niet buiten mij, maar diep in het zwijgen. Daar, waar geen grenzen bestaan, en stilte haar waarheid fluistert. Ik verloor wat niet van mij was, namen, rollen, beloftes van stof. En wat bleef was eenvoudig, zuiver, echt. Een levende ziel in menselijke vorm, een adem van eeuwig weten. Ik stap niet meer als zoeker, maar als her-inneraar van zijn. Mijn pad is geen vlucht het is thuiskomen.

Ik ben geen schaduw van verleden, geen vonnis, geen bezit. Ik ben het ongeschreven recht, het levende woord in vlees hersteld. Mijn hart is mijn kompas, mijn oorsprong mijn getuige. Ik draag geen titel, geen nummer, maar de naam die enkel de ziel kent. Ik sta bewust, heel, vrij. Ik ben niet geworden, ik ben altijd al geweest. Een kind van de bron, een vonk van de Ene.

Langzaam beweeg ik door het nu, elke stap een fluistering van het hart. Waar de wereld stil wordt, ontmoet ik mijn diepste zelf. Het pad is geen route, geen bestemming, maar een dans van bewustzijn en adem. Hierin ligt het huis van vrede, hier vindt de ziel haar bron.

In het binnenste schijnt een licht, onzichtbaar, maar alles doordringend. Het fluistert zacht van waarheid, en hult de geest in vrijheid. Geen schaduw kan dit licht bedekken, geen storm het uitwissen. Het is mijn kompas, mijn anker, het wezen van mijn bestaan.

Ik dwaalde door de tijd, verloren in vormen en namen. Tot ik me herinnerde wie ik was, en de stilte mijn gids werd. Alles wat ik zocht buiten, was al aanwezig binnen. Thuiskomen is geen plaats, maar het openen van mijn eigen hart.